Armand Landman werd in 1975 geboren in Hattem, onder de rook van het bruisende Zwolle. Al op zijn derde verhuisden zijn ouders naar Emmeloord in de Noordoostpolder. Armand beleefde er een gelukkige jeugd, doorliep op zijn sloffen het VWO op het Zuyderzee College en vertrok op zijn 18e naar de grote stad om te gaan studeren. Die stad werd het overzichtelijke maar niet minder verlokkelijke Nijmegen waar Armand begon aan een studie Politicologie aan de Radboud Universiteit (toen nog Katholieke Universiteit Nijmegen).

Nog voor het eerste studiejaar goed en wel was begonnen ontdekte Landman datgene wat tot op de dag van vandaag zijn grootste passie is: schrijven. Meegetroond door een mede-student kwam Landman op de redactie van het Algemeen Nijmeegs Studentenblad terecht, een plek waar hij in de daaropvolgende jaren vaker zat dan in de collegebanken. In 1995 was Armand een jaar lang hoofdredacteur van het studentenkrantje en ondertussen had hij zijn levensbestemming gevonden: de journalistiek moest het worden.

Politicologie werd dus ingeruild voor Journalistiek in Utrecht, waarna een stage volgde bij Dagblad de Limburger in Maastricht. Op de stage volgde een vaste aanstelling. Armand bekwaamde zich in die jaren vooral in vormgeving en eindredactie. Een grote liefde zorgde voor de verhuizing naar Amsterdam, waar hij met succes solliciteerde op de functie van stadsverslaggever bij het Amsterdams Stadsblad. Later volgde een blauwe maandag Het Parool en in 2003 stampte Landman samen met zakenman Erik de Vlieger de engelstalige uitgave The Amsterdam Times uit de grond. Binnen een half jaar volgde ook een Haagse editie van het weekblad voor expats. Toch werd het niet het journalistieke succes waar Landman op hoopte en eind 2004 trok hij zijn conclusie.

Hij kwam terecht op de redactie van een van Nederlands oudste kranten: Cobouw, het dagblad voor de bouw. Armand was er achtereenvolgens algemeen verslaggever, techniek- en economieredacteur, hoofdredacteur Materieelkrant, parlementair verslaggever en uiteindelijk adjunct-hoofdredacteur. In december 2011, na acht fantastische jaren, lonkte het hoofdredacteurschap in De Zaak, toen nog het grootste maandblad voor ondernemers. En daar ging het mis…

Want dik twee jaar later, liep Landman op tegen de grenzen van zijn kunnen. Of eigenlijk ging hij al een tijdje over die grenzen heen. Zodoende zat hij de eerste zes maanden van 2014 thuis. Thuis op de HiFi, de prachtige woonark die hij in 2013 met vriendin Marie-Louise haar twee zonen betrok. Nog tijdens zijn herstelperiode kreeg Landman te horen dat een terugkeer bij De Zaak er niet inzat. Een nieuwe eigenaar had andere plannen met het blad: een hard gelag voor iemand die altijd alleen maar met al zijn ziel en zaligheid kon werken. Maar met terugwerkende kracht een wake-up call.

Want nu had Armand eindelijk tijd voor wat hij al meer dan 15 jaar wilde: een roman schrijven. Jarenlang verzamelde hij al verhalen. Met maar één doel. Ooit moesten die allemaal op schrift. Maar nooit kwam het er van. Tot nu, een paar maanden voor zijn veertigste verjaardag. Om de schoorsteen van de HiFi te kunnen laten roken begon Landman in het najaar van 2014 een eigen uitgeefhuis: Een waar woord. Landman is er directeur/eigenaar en schrijft artikelen die worden verkocht aan verschillende media. Daarnaast verzorgt Een waar woord websites, folders, (e-mail)nieuwsbrieven en zelfs boeken in opdracht. De eerste uitgave was een boek voor (verkeers)slachtoffers met ernstig letsel: (Ver)slagen. Een waar woord werkt bovendien samen met Counter Content, een Zaans PR & contentmarketingbureau. Landman heeft er een drietal klanten onder zijn hoede waarvoor hij de PR verzorgt.

Maar het belangrijkste van alles: Landman schrijft. Aan een roman. En die vordert gestaag. En als de eerste klaar is, blijven er genoeg verhalen over voor een tweede. Op dit blog leest u over de vorderingen. Of over andere belangwekkende zaken. Of gewoon af en toe eens een hersenspinsel, een ideetje, een kort verhaal en misschien wel een gedicht. Omdat de woorden die geschreven worden natuurlijk ook gelezen moeten worden. Of beter nog: gehoord.

Veel leesplezier!